توی این عالم فانی خاکی همه دلخوشی ام به این بود که شیعه امیر المومنین و فرزندانشون (علیهم السلام)هستم.آخه شنیده بودم که رسول اکرم فرمودند: یا علی انت و شعتک هم الفائزون (علی جان!فقط و فقط تو و شیعیانت اهل نجاتید و رستگار می شوید.)و یا اینکه :علی جان تو و شیعیانت در بهشت بر منابری از نور هستید.
تا اینکه با این مطلب روبرو شدم.جمعی از شیعیان خدمت امام رضا(علیه السلام) آمدند. آن زمان ایشان در خراسان بودند، آنان از راه های دور خدمت امام رضا(علیه السلام) آمده بودند.گفتند: ماشیعه هستیم. اما ضمن اینکه شیعه بودند، گناهکار هم بودند. اینان یک ماه در خراسان ماندند و هر روز دوبار می آمدند، امام رضا(علیه السلام) آنها را راه نداد. به دربان گفتند: به امام رضا(علیه السلام) بگو: ما شیعه هستیم از راه دور آمدیم. اگر به ولایت خود برویم و بگوییم: ما یک ماه در خراسان بودیم و با امام رضا(علیه السلام) ملاقات نداشتیم؛ چون ایشان اجازه نداده است، این برای ما ننگ است!
امام رضا(علیه السلام) بعد از سی روز به ایشان اجازه داد تا نزدش بروند وقتی نزد امام(علیه السلام) رسیدند، گفتند: یک ماه است، روزی دوبار آمدیم و شما ما را راه ندادید. حضرت فرمود: شما می گویید: شیعه هستیم. اما این خلافکاری را می کنید. این کار را می کنید. آن کار را می کنید. مگر می شود هر کسی بگوید: من شیعه هستم؟ بگویید ما محب شما هستیم.
پس شیعه بودن بسیار سخت است و هر کسی نمی تواند ادعا کند که شیعه ی اهل بیت (علیهم السلام) است.
کار به همین جا ختم نشد.آخه از اهل منبر شنیدم که آیت الله مظاهری (حفظه الله) فرموده اند:محب واقعی کسی است که طوری رفتار میکند که محبوبش نرنجد.یعنی اعمال و رفتارش را مطابق میل او انجام می دهد.پس ما حقیقتا محب اهل بیت علیهم السلام نیستیم.ایشان می فرمودند:در واقع ما پناهنده به اهل بیت علیهم السلام شده ایم.
وباز جای افتخار دارد که ولو به همین اندازه به شما منسوبیم.
ای پناه بی پناهان مارا دریابیبد!
آقا جان ای صاحب قلب ایران و ایرانیان یا امام رضا!
آمدم ای شاه ، پناهم بده خط امانی ز گناهم بده
ای حَرمَت ملجأ در ماندگان دور مران از در و ، راهم بده
